“So if a non-Jewish girl came to visit me, they
usually came for matematyczne zadania [math problems]. My mother – probably all
Jewish women – they treat people: come in, you have to eat something I baked.
Helka, Helka Nowożeniuk, said ‘thank you’ – ‘dziękuję’ – in Polish. And my
mother translated from Jewish to Polish; she didn’t know Polish: ‘za mało’ [too
little]. My mother wanted to say ‘it’s too little to thank for, don’t thank me’.
So Helka went over and kissed her hand, saying: ‘całuję rączki’ [kiss your
hand, madam]. I saw it’s no good… and my mother said again: ‘to za mało’. I
started to laugh.”
„Jeśli jakaś dziewczyna, która
nie była Żydówką przychodziła do mnie, to zwykle na ‘matematyczne zadania’. Moja
matka, pewnie tak jak wszystkie Żydówki, podejmowała gości: wejdź, coś upiekłam – musisz spróbować . Helka, Helka Nowożeniuk, odpowiedziała po polsku –
‘dziękuję’. I moja matka przetłumaczyła z jidysz na polski, nie znała
polskiego: ‘za mało’. Chciała powiedzieć ‘nie ma za co, nie dziękuj’. Więc Helka
podeszła i pocałowała ją w rękę, mówiąc: ‘całuję rączki’. Widziałam, że nie
jest dobrze… a moja matka powiedziała jeszcze raz: ‘to za mało’. Zaczęłam się
śmiać.”
